• Patronka

        • Sukertowa-Biedrawina Emilia

        • Była córką przemysłowca Hugona Zacherta i Wiktorii Gundelach. Do śmierci ojca mieszkała w Łodzi, a następnie ok. 1900 wyjechała wraz z matką do Warszawy, gdzie po ukończeniu rosyjskiego gimnazjum nie mogła kontynuować edukacji, w związku z czym podjęła naukę w Towarzystwie Kursów Naukowych, prywatnej szkole sztuk pięknych Conti oraz Akademii Eksportowej w Wiedniu.

          Przed 1914 brała udział w tajnym Towarzystwie Równouprawnienia Kobiet, które później działało legalnie jako Stowarzyszenie Umysłowo Pracujących Kobiet. Po wybuchu I wojny światowej wstąpiła do Towarzystwa Opieki nad Ofiarami Wojny. Od 1919 działała w Mazurskim Komitecie Plebiscytowym, a od 1921 w Związku Obrony Kresów Zachodnich. W 1927 poślubiła swojego drugiego męża Józefa Biedrawę, z którym w 1934 osiadła w Działdowie, gdzie uprzednio w 1922 uczestniczyła w powstaniu Mazurskiego Domu Ludowego, a 1927 doprowadziła do powstania Muzeum Mazurskiego, w którym następnie kustoszowała. W 1929 utworzyła Towarzystwo Przyjaciół Mazur. W Działdowie prowadziła też działalność turystyczną jako opiekunka i kierowniczka koła krajoznawczego dla młodzieży działającego przy tamtejszym Seminarium Nauczycielskim. Organizowane przez nią kursy rolniczo-gospodarskie dla dziewcząt przekształciły się w 1930 w Państwową Szkołę Rolniczą Żeńską w Malinowie. Wikipedia

        • Patronka

        • W 1923 debiutowała jako literatka książką Legendy mazurskie. Przez wiele lat udzielała się także jako dziennikarka lokalnej prasy, będąc w latach 1923–1933 sekretarzem, a następnie w redaktorem naczelnym „Gazety Mazurskiej”, w latach 1924–1938 redaktorem „Kalendarza dla Mazurów”, a w latach 1957–1965, kwartalnika „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, na łamach którego od 1958 publikowała ogólną bibliografię Warmii i Mazur za lata 1944–1960.

          Podczas II wojny światowej ukrywała się pod nazwiskiem Bernatowicz. Po wojnie osiadła wraz z matką i córką w Olsztynie, gdzie piastowała stanowisko sekretarza generalnego oraz kierownika Instytutu Mazurskiego, który przekształcono później w Stację Naukową Polskiego Towarzystwa Historycznego w Olsztynie.

          W 1967 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie nagrodziło ją za całokształt pracy nagrodą wojewódzką, a w 1968 otrzymała nagrodę regionalną im. Michała Lengowskiego.

          Zmarła 27 grudnia 1970 w Pruszkowie. Została pochowana w alei zasłużonych cmentarza komunalnego w Olsztynie (kwatera 12B-1-14).

          Jej imię nosi Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Olsztynie, Zespół Szkół w Malinowie k. Działdowa oraz jedna z ulic w Działdowie. Wikipedia